Het is doorgaans niet eenvoudig de ‘draagkracht’ vast te stellen, die bepaalt hoeveel elk van de ouders aan kinderbijdrage moet betalen, en hoeveel de ene ex-echtgenoot aan de andere moet betalen aan partneralimentatie. De rechtbank Noord-Holland maakte onlangs één ding wel duidelijk: ook zwarte inkomsten worden meegerekend.
Een echtpaar, getrouwd in gemeenschap van goederen, gaat scheiden. Ze hebben één minderjarig kind, dat bij zijn moeder, in het ouderlijk huis, kan blijven wonen. De rechtbank heeft bepaald dat de vader een maandelijkse kinderbijdrage moet betalen, maar de vrouw vindt dat bedrag te laag. Daarover procedeert zij bij de rechtbank Noord-Holland. Als de behoefte van het kind is vastgesteld, kan de draagkracht van de ouders worden bepaald: wie kan hoeveel bijdragen.
Contante betalingen
De man is ondernemer en keert zichzelf al jaren hetzelfde salaris uit. Volgens zijn vrouw krijgt hij veel meer dan hij aan de rechtbank vertelt: zijn bedrijf krijgt maandelijks ook nog een paar duizend euro aan contante betalingen binnen. Dat wordt niet in de boekhouding verantwoord: veel van dat geld werd – toen ze nog getrouwd waren – besteed aan de huishouding. Volgens de man werd dat zwarte geld gebruikt om werknemers zwart te betalen en ook bedrijfsetentjes – dus níet voor de gezamenlijke huishouding.
Schatting
Hoeveel precies de zwarte inkomsten waren, blijft onduidelijk. Daarover spreken de man en vrouw elkaar tegen. Dát er zwart werd verdiend, is volgens de rechtbank wel zeker. De vrouw deed immers de administratie van het bedrijf en kende zo de financiële situatie goed. Nu het zwarte bedrag niet is vast te stellen, maakt de rechtbank daarvan een schatting. Omdat de man meer inkomsten heeft dan hij aanvankelijk opgaf, moet hij een hogere kinderbijdrage en een hogere partneralimentatie betalen.