Een moeder wil met haar kind naar haar geboorteland verhuizen, de vader wil dat niet. Het belang van het kind staat voorop.
Een man (Nederlandse nationaliteit) en een vrouw (Tanzaniaanse nationaliteit) hebben tot 2020 een relatie gehad. In 2015 is hun dochter geboren. In het ouderschapsplan staat dat het kind de ene week bij de moeder en de andere week bij de vader verblijft. Een jaar later gaat de vader voor zijn werk naar Irak, waar hij bijna een jaar woont. In de tussentijd verleent de rechtbank Oost-Brabant de moeder vervangende toestemming om met het kind naar Tanzania te verhuizen. De verhuizing zelf mag nog niet doorgaan, dat kan pas als – eventueel – in hoger beroep dezelfde beslissing wordt genomen.
Veilige omgeving
De vader vecht het vonnis van de rechtbank aan bij het gerechtshof Den Bosch. Nu hij terug is uit Irak, kan hij de zorgtaken weer op zich nemen en de moeder ontlasten. Hij vindt het in het belang van hun dochter om niet uit de voor haar stabiele en veilige omgeving in Nederland te worden gehaald. In Tanzania zal het kind erg moeten wennen. Daar heeft de moeder geen huis en geen inkomen.
Gezonde stabiliteit
De moeder stelt in Nederland geen netwerk te hebben en ze is hier niet geworteld. Het alleenstaande ouderschap heeft haar emotioneel en fysiek uitgeput. In Tanzania kan ze een beroep doen op haar familie en vrienden. Voor een gezonde stabiliteit van het kind is het noodzakelijk dat de moeder zich gelukkig voelt en dat kan alleen in Tanzania. De vader kan het kind daar bezoeken, de reis kan hij goed betalen. De Raad voor de Kinderbescherming adviseert om niet te verhuizen: het kind moet dichtbij beide ouders zijn.
Belang van het kind
Nu de vader geen toestemming geeft voor de verhuizing, kan de moeder vervangende toestemming aan de rechter vragen. De rechtbank gaf die toestemming wel, maar nu is de situatie anders: de vader is terug in Nederland. Het hof volgt de redenering van de Raad voor de Kinderbescherming. Het is in het belang van het kind dat het de goede band met beide ouders kan behouden en op een onbelemmerde manier contact met hen kan hebben. Het hof begrijpt de wens van de moeder om steun te zoeken bij haar familie in Tanzania, maar nu beide ouders ieder voor de helft van de tijd voor het kind zorgen is deze ondersteuning niet (langer) noodzakelijk. Bovendien, de moeder heeft ook in Nederland haar leven opgebouwd: ze heeft werk en een woning. Ze kan beter investeren in het opbouwen van een sociaal netwerk in Nederland. Ze krijgt geen toestemming om met haar dochter naar Tanzania te verhuizen.
ECLI:NL:GHSHE:2022:1585